(być gorszym)

См. также в других словарях:

• tył — 1. pot. Być do tyłu z czymś «nie nadążać z czymś lub ponieść jakąś stratę»: Z „konsumpcją” kulturalną jesteśmy kilkadziesiąt lat do tyłu. Statystyczny Polak kupuje tylko jedną książkę rocznie, chodzi do kina raz na półtora roku, do teatru raz na… …   Słownik frazeologiczny

• tył — m IV, D. u, Ms. tyle; lm M. y 1. «część, strona czegoś przeciwległa w stosunku do przodu, frontu, najdalej położona w stosunku do części przedniej danego przedmiotu; u człowieka: część ciała po stronie pleców, u zwierząt: część ciała najdalej… …   Słownik języka polskiego

• ustępować — ndk IV, ustępowaćpuję, ustępowaćpujesz, ustępowaćpuj, ustępowaćował 1. forma ndk czas. ustąpić (p.) 2. «nie dorównywać komuś, czemuś, być gorszym od kogoś, od czegoś pod jakimś względem» Nie ustępował talentem współczesnym mu poetom. Ustępować… …   Słownik języka polskiego

• pozostawać – pozostać w tyle — {{/stl 13}}{{stl 8}}{za kimś} {{/stl 8}}{{stl 7}} nie dorównywać, ustępować komuś w jakiejś dziedzinie; nie nadążać za kimś, być gorszym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Większość krajów pozostała daleko w tyle za Japonią w rozwoju przemysłu elektronicznego …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chować się — Być bez porównania gorszym od kogoś lub czegoś; nie dorównywać Eng. To be far worse when compared with someone or something else; not to be fit to be compared with …   Słownik Polskiego slangu

• nie umywać się — Być bez porównania gorszym od kogoś lub czegoś; nie dorównywać Eng. To be far worse when compared with someone or something else; not to be fit to be compared with …   Słownik Polskiego slangu

• iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

• tracić — ndk VIa, tracićcę, tracićcisz, trać, tracićcił, tracićcony 1. «przestawać coś mieć, zostawać bez kogoś, czegoś, zostawać pozbawionym kogoś, czegoś» Tracić głos, słuch, wzrok, pamięć, siły, zdrowie, życie. Tracić majątek. Tracić ducha, fantazję,… …   Słownik języka polskiego

• zepsuć — dk Xa, zepsućpsuję, zepsućpsujesz, zepsućpsuj, zepsućpsuł, zepsućpsuty 1. «uszkodzić, zniszczyć coś czyniąc nieużytecznym, wymagającym naprawy; popsuć» Zepsuć instrument, maszynę, samochód. Deszcz zepsuł drogę. ∆ Zepsute jedzenie, produkty… …   Słownik języka polskiego

• krewny — 1. żart. Krewni i znajomi królika «osoby związane osobiście z kimś wpływowym, korzystające zwykle z jego protekcji»: Tylko dla wyjątkowych klientów. Dla krewnych i znajomych królika. Sprzedawać można byle co, ale dawać – tylko to, co ma się… …   Słownik frazeologiczny

• deprecjonować — ndk IV, deprecjonowaćnuję, deprecjonowaćnujesz, deprecjonowaćnuj, deprecjonowaćował, deprecjonowaćowany «powodować deprecjację, obniżać wartość, przedstawiać w gorszym świetle» Deprecjonować czyj dorobek naukowy, czyje zasługi. deprecjonować się… …   Słownik języka polskiego